Κόψε το και συ, μπορείς!

Μες στην τούρλα των προεκλογικών παροχών, συζητήσεων και βαθειάς εσωτερικής αναζήτησης, κοίτα τι σκέφτηκα ο άνθρωπος: να κόψω το τσιγάρο!

Είμαι εξαρτημένος καπνιστής εδώ και 7 χρόνια καπνίζοντας περίπου 1 πακέτο τη μέρα. Δεν είμαι μανιώδης καπνιστής σε σχέση με άλλους που καπνίζουν 2-3 πακέτα, όμως έφτασα στο σημείο το κάπνισμα να μην είναι πλέον απόλαυση αλλά συνήθεια από την οποία δεν μπορούσα να απαλλαγώ.

Όσες φορές προσπάθησα να το μειώσω σε 2-3 τσιγάρα τη μέρα ήταν μάταιο. Το τρίτο έφαιρνε το τέταρτο κοκ. Χωρίς να έχω κάποιο πρόβλημα υγείας (αν και γνωρίζω τις αρνητικές του συνέπειες, ποιος δεν τις γνωρίζει άλλωστε) το χειρότερο για μένα ήταν η εξάρτηση, αυτός ο φόβος ότι χωρίς ένα τσιγάρο τη δύσκολη στιγμή δεν θα τα καταφέρω.

Μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες μείωσης, αποφάσισα μια πιο ριζοσπαστική λύση: κόψιμο με το μαχαίρι. Και πέτυχε! Στην αρχή (2-3 μέρες) ήταν δύσκολα, πολλά νεύρα από το σύνδρομο στέρησης, αλλά μετά η επιβράβευση: άλλαξε η γεύση μου, έφυγε ο βήχας που είχα το πρωί, νοιώθω καλύτερα την φυσική μου κατάσταση και κυρίως δεν είμαι έρμαιο της νικοτίνης.

Εδώ και 2 βδομάδες είμαι καθαρός. Κάποιες στιγμές έχω την διάθεση να καπνίσω, κυρίως μετα το φαγητό. Δύο φορές μάλιστα άναψα τσιγάρο, αλλά από την πρώτη κιόλας «τζούρα» η γεύση ήταν τόσο άσχημη που το έσβησα. Νοιώθω ότι μπορώ να τα καταφέρω οριστικά, είμαι σε καλό δρόμο. Παράδειγμα; Μετά τα χθεσινά αποτελέσματα δεν άναψα τσιγάρο! Μπράβο μου και πάλι μπράβο μου!

Χωρίς να κάνω τον έξυπνο, πιστεύω ότι αν κάποιος θέλει πραγματικά, μπορεί να κόψει το κάπνισμα. Ενδεικτικά παραθέτω και κάποια χρήσιμα σχετικά sites

http://www.nosmoking.gr/
http://el.help-eu.com/pages/index-8.html

Στο δεύτερο μπορείτε να γραφτείτε και να λαμβάνετε κάθε μέρα συμβουλές με e-mail. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι Η ΛΥΣΗ αλλά βοηθάνε και μάλιστα γενικότερα για τα νεύρα και την απεξάρτηση από την νικοτίνη και όχι μόνο (π.χ. βλέπε σύνδρομα στέρησης εξουσίας για να είμαστε και επίκαιροι). Να μια συμβουλή που μου έστειλαν σήμερα και την συνιστώ όχι μόνο στους καπνιστές αλλά και σε όλους τους πολιτικούς, κερδισμένους αλλά κυρίως στους χαμένους.

Γεια σου Γιώργος
Μετά από μια μέρα δουλειάς ή διασκέδασης, όταν κάνετε διάλειμμα, εάν νιώθετε άγχος ή έχετε κάποιο πρόβλημα, τι θα λέγατε να αφιερώνατε λίγο χρόνο για χαλάρωση;
- Πώς να αντιμετωπίστε το σύνδρομο στέρησης (συμβουλή 4).
Θα προσέξατε ότι το θέμα της ημέρας είναι η χαλάρωση… Αρχίστε με το να είστε κάπου άνετα, φροντίστε να μην σαν ενοχλήσουν για λίγα λεπτά…Αναπνεύστε αργά και βαθιά, εισπνεύστε… κρατήστε… εκπνεύστε… Όταν εκπνέετε, αφήστε τον αέρα να βγει κανονικά, μην τον πιέζετε – έτσι ο αέρας βγαίνει γρήγορα αρχικά, αργά μετά και εν συνεχεία πολύ . Όταν δεν βγαίνει άλλος αέρας, ολοκληρώστε την εκπνοή βγάζοντας και τον εναπομείναντα αέρα… μετά αναπνεύστε ξανά. Επαναλάβατε αυτές τις ενέργειες αρκετές φορές (εισπνεύστε… κρατήστε… εκπνεύστε), συνδυάζοντάς τες με κάποια ευχάριστη λέξη τη στιγμή που εκπνέετε, π।χ।, « ήρεμα », « άνετα », « γαλήνια », « χαλαρά »… ή φανταστείτε κάτι ευχάριστο και χαλαρό (έναν περίπατο στην παραλία, κ।λπ।) ή τονωτικό (το αγαπημένο σας άθλημα, κ।λπ।)।Επαναλάβετε τη λέξη αυτή στον εαυτό σας, ή σκεφτείτε την κατάσταση αυτή σε κάθε άσκηση χαλάρωσης, και όλα θα γίνουν ευκολότερα।Ξεκινήστε κάνοντας αυτή την άσκηση κάπου ήσυχα, όπου αισθάνεστε άνετα και με τα μάτια σας κλειστά.Σταδιακά, θα καταφέρετε να το κάνετε και σε πιο αγχωτικές συνθήκες, ίσως λιγότερο άνετες, και με τα μάτια ανοιχτά.Η τεχνική αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε φορά που έχετε σύνδρομο στέρησης ή σε οποιαδήποτε αγχωτική περίσταση. Είναι ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο.

ΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΜΟΥ (ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΟΥΣ) ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ!

ΑΠΟΡΙΕΣ

Από δηλώσεις στον Flash 96:

«Υπαρκτή η ασύμμετρη απειλή» είπε η ΥΠΕΞ, αναφερόμενη στην κλιματολογική αλλαγή , τους καταπατητές, αλλά και σε αυτούς που, όπως είπε, έκαψαν τα καταστήματα στην Αθήνα και τον Αγνωστο Στρατιώτη, με στόχο να αποδομήσουν το κράτος.

«Να γίνει αεροφωτογράφηση στα καμένα και να κρεμαστεί όποιος χτίσει» δήλωσε χαρακτηριστικά η κ. Μπακογιάννη.

Απορία 1: Μιλάνε ποτέ για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου;

Απορία 2: Σκοπεύετε να κρεμάσετε και αυτούς τους γενναίους που θα τολμήσουν να ξαναχτίσουν τα καμμένα τους σπίτια;

ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ

(η αλλοιώς τι είπε η στρουμφίτα όταν είδε τα στρουμφάκια γυμνά)

Πριν μια βδομάδα επέστρεψα από διακοπές. Έχω καιρό να ασχοληθώ με το blog. Αν εξαιρέσεις το τελευταίο αποχαιρετιστήριο post, η επικαιρότητα με βρίσκει εκεί που την άφησα: στα καμμένα.

Μόνο που τώρα έχουμε νέα δεδομένα. Δεκάδες νεκρούς και απίστευτες καταστροφές περιουσιών και δασών. Πανικός και αμηχανία. Αποδιοργάνωση του κρατικού (ποιού;) μηχανισμού και πλήρης αφασία του κόσμου. Η πολιτική προστασία (ποιά;) περιορίζεται στην καταμέτρηση των νεκρών. Τα κανάλια μιλούν για εθνική τραγωδία και επικηρύσσουν τους εμπρηστές. Η κυβέρνηση λυπάται και οργίζεται (με ποιους αλήθεια;) και η αντιπολίτευση καταγγέλει και κρατάει ενός λεπτού σιγή (αναλογικά ένα δευτερόλεπτο για κάθε νεκρό). Ο πρωθυπουργός αφήνει να εννοηθεί ότι κάποιος αόρατος εχθρός μας επιτίθεται και ο Πολύδωρας μιλάει για ασύμμετρες απειλές και πυροδοτεί θεωρίες συνωμοσίας. Ο Ψωμιάδης δίνει μια άλλη διάσταση, να αγαπηθούμε, λέει, και πάλι από την αρχή...

Και η ερώτηση που απασχολεί όλους είναι: ποιοί το έκαναν; Μην είναι εξωτερικοί παράγοντες που θέλουν να βλάψουν τον άψογο τουρισμό μας; Μην είναι ξένα κέντρα αποφάσεων που θέλουν να ελέγχουν την αναπτυγμένη οικονομία μας; Μην είναι κάποιοι ψυχοπαθείς που ηδονίζονται στην θέα της καταστροφής; Μην είναι νέα μορφή τρομοκρατίας; Μην είναι ένας δράκος που πετάει πάνω από την Ελλάδα και εκτοξεύει φωτιές από το στόμα του;

Προσωπικά, αν πρέπει να διαλέξω ένα από τα παραπάνω παραμύθια, διαλέγω το τελευταίο. Δεν δέχομαι ότι είμαστε τόσο πίσω σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Πρόσφατα αποδείξαμε ότι έχουμε την δυνατότητα να καούμε μόνοι μας (βλέπε Πάρνηθα, Πεντέλη κτλ), κανείς δεν μπορεί να μας χαλάσει αυτό το όνειρο κύριοι! Γι’ αυτό μαζέψτε τα τσιράκια σας που από χθες άρχισαν τις προβοκατόρικες ενέργειες (βλέπε στουπιά στην Αγία Παρασκευή και τρομοκρατικές φήμες για κάψιμο της Αττικής) και πηγαίνετε σπίτια σας! Αν έχετε ίχνος τσίπας σταματήστε τα πολιτικά παιχνίδια και τα κροκοδέιλια δάκρυα πάνω στα πτώματα ανθρώπων που χάθηκαν άδικα. Σταματήστε τις θεωρίες συνωμοσίας και μην σπέρνετε την τρομολαγνεία, δεν μας τρομάζετε πια! Αφού δεν φοβόμαστε τον άθλιο εαυτό μας, δεν φοβόμαστε τίποτα!

Δέκα και σήμερα...

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ !!!

Θα είμαι εκεί, εσυ;

Τα δέντρα της Πάρνηθας

Κάθομαι σαν τον ηλίθιο και σκέφτομαι όσα έγιναν με τις πυρκαγιές τις τελευταίες μέρες. Τι να γράψω; Έχει κολλήσει το μυαλό μου. Θες η ζέστη, θες η πολλή δουλειά, στούμπωσα το άτομο. Κοιτάζω το προηγούμενο ποστ με την Πάνια και έτσι μου ρχεται να σβήσω το blog μια και καλή. Είμαι σοβαρός; Εδώ ο κόσμος χάνεται, η Πάνια με προβλημάτισε;
Οκ, θα μου πεις τότε σου την βάρεσε και το έγραψες, μην νοιώθεις τύψεις. Άλλοι γράφουν για τα γκομενικά τους, άλλοι κάνουν ψυχοθεραπεία μιλώντας στον ευατό τους, άλλοι προσπαθούν να γίνουν δημοσιογράφοι στη δική τους φυλλάδα, άλλοι ψάχνουν τη χαμένη τους αθωότητα και νιότη, άλλοι γράφουν το λεύκωμα που ποτέ δεν μπόρεσαν σαν παιδιά, άλλοι ζητούν την ανώνυμη επικοινωνία για να κρατηθούν ζωντανοί τώρα που όλοι οι φίλοι τους έφτυσαν, άλλοι απλά αγόρασαν ADSL και κάπως πρέπει να το αξιοποιήσουν, άλλοι, άλλοι ..., ο καθένας ό,τι μπορεί και κουβαλάει.
Εγώ τι κάνω;
Γράφω ότι μου έρθει στο μυαλό. Σήμερα όμως ντρέπομαι, δεν έχω τι να γράψω. Ντρέπομαι γι’αυτά που δεν έχω κάνει, για τους διπλανούς μου που είναι(;) χειρότεροι από μένα, για τους πολιτικούς που δεν μπορούν να οργανώσουν ούτε μια δεκαπενθήμερη του κόμματός τους (εδώ πάλι η μισή ντροπή είναι δική μου που τους ψήφισα), για τους πολιτικούς (και πάλι) που κανένας τους δεν αισθάνεται την ανάγκη να παραιτηθεί, για τους δημοσιογράφους που ασχολούνται με τα «καυτά προβλήματα» όσο αυτά πουλάνε, για, για, για...
Ναι, αν κάτι νοιώθω τώρα κοιτάζοντας στα μάτια το γιο μου είναι ντροπή. Ντροπή και απογοήτευση, ένα μίγμα κενού και κατάθλιψης. Να φύγω; Δύσκολο, έξω ήμουν για πολύ καιρό και πάντα νοσταλγούσα τον τόπο μου. Να μείνω; Αβάσταχτο.
Ίσως νοιώθω έτσι γιατί σήμερα είναι πένθος. Και στο πένθος το μυαλό σταματά. Αύριο μπορεί κάποιος να μου πει ότι αξίζει πάλι να προσπαθώ κόντρα στο ρεύμα και τον κακό μου εαυτό. Μακάρι, πολύ θα το ήθελα αλλά σήμερα δεν μπορώ. Όλα είναι μαύρα, σαν τα καμμένα δέντρα της Πάρνηθας.

Νέα ταλέντα...

Η κυρία Αννίτα Πάνια είναι γνωστή για την προσφορά της στην τέχνη του τόπου μας με το να ανακαλύπτει συνεχώς νέα ταλέντα από το γνήσιο λαϊκό στερέωμα. Πρόσφατα ανακάλυψε ένα νέο ταλέντο. Το όνομά του Κώστας Πάσσαρης. Ο Κώστας ξεκίνησε την καριέρα του πριν από έξι χρόνια όταν συγκλόνισε το Πανελλήνιο με τη γνήσια λαϊκό-αντισυμβατική τριλογία «Σκοτώνω, βιάζω, κλέβω». Η τότε συντηριτική κοινωνία δεν άντεξε το έρμα του Κώστα κι έτσι αυτός αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό. Μετά από περιπλανήσεις σε όλο τον κόσμο, ο Κώστας βρήκε ιδανικό χώρο έκφρασης στη Ρουμανία όπου και – όπως όλοι οι μεγάλοι έλληνες που φεύγουν στο εξωτερικό – διέπρεψε. Ο χρόνος έκανε τον κύκλο του και χθες η κυρία Πάνια μας παρουσίασε αποκλειστική συνέντευξη του Κώστα. Ο Κώστας επιθυμεί να επιστρέψει στην Ελλάδα, τον τόπο που τόσο πολύ τον πλήγωσε. Έχει ωριμάσει καλλιτεχνικά αλλά δεν θέλει να εκμεταλλευτεί την δημοσιότητά του. Προτιμάει να αρχίσει δίπλα στον Κατ-Μαν και τα άλλα παιδία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σύντομα θα τον απολαύσουμε από τη συχνότητα του Alter καθώς ο έγκρειτος δημοσιογράφος κύριος Χαρδαβέλλας μεσολάβησε για τη διευθέτηση κάποιων καθαρά τυπικών ζητημάτων όπως λήξη διαβατηρίου και μερικούς απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μείνετε συντονισμένοι στο blog αυτό και σύντομα θα μάθετε περισσότερα.

Υ.Γ. Φήμες που φέρουν τον «Σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι» να αντέδρασε έντονα λόγω σύγκρουσης συμφερόντων είναι απολύτως αναληθείς. Όπως αποκλειστικά δήλωσε η κυρία Πάνια: «Φυσικά και δεν τίθεται θέμα βεντέτας, στον απόπατο που παρουσιάζω υπάρχει χώρος για όλους»