Tuesday, May 15, 2007

Με το συμπάθιο κύριε καλλιτέχνα ... βγάλτε το σκασμό!


Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που ωθεί άτομα που ανήκουν στον λεγόμενο καλλιτεχνικό χώρο να πιστεύουν ότι έχουν το ακατολόγιστο και να εκφράζουν άποψη επί παντός επιστητού και μάλιστα με μια απίστευτη υπεροψία.

Αφορμή μου δόθηκε παρακολουθώντας τον Σταμάτη Κραουνάκη που ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Λαζόπουλου. Καταρχήν να πω ότι τον κύριο Κραουνάκη τον σέβομαι σαν μουσικό, συνθέτη και γενικότερα καλλιτέχνη (ότι κι αν σημαίνει αυτό) άσχετα αν υπάρχουν και δουλείες του που δεν μου αρέσουν, αυτά είναι γούστα.

Μέχρι εδώ καλά. Έχουμε και λέμε τώρα. Όποιος παρακολούθησε την συζήτηση θα έμαθε συνταρακτικά πράγματα. Π.χ. ότι ο κύριος Κραουνάκης είχε από μικρός ένα πιάνο που τα πλήκτρα του ήταν κίτρινα (αμέ) και είχαν μια μεθυστική μυρωδιά (;)... και ότι έχει περάσει απίστευτες στιγμές με τον Λαζόπουλο που κοιμήθηκε σπίτι του κάτω από το πιάνο με τα σώβρακα τα οποία δεν είναι cK γιατί κατά τα λεγόμενά του (σ.σ. τον πιστεύω!) δεν βρίσκει νούμερο. Μας είπε επίσης πιο είναι και το πρόβλημα της νεολαίας σήμερα: δεν σκέφτονται το πήδημα ενώ ακόμα κι αυτός στην ηλικία που είναι το σκέφτεται (σ.σ. θα ήθελα να το πιστέψω...). Είπε και άλλα τα οποία δεν θυμάμαι λεπτομερώς αλλά αυτό που μου έμεινε σαν γενική εικόνα είναι η περιαυτολογία.

Φυσικά ο εν λόγω κύριος δεν είναι ο μόνος. Στις μέρες μας το να είσαι δημόσιο πρόσωπο σου δίνει αυτόματα το δικαίωμα να έχεις (τη σωστή εννοείται) γνώμη για όλα. Αυτό ίσως να μην είναι πάντα κακό. Η τέχνη όμως είναι κάτι που εμένα προσωπικά θέλω να με ανεβάζει πνευματικά και να με ταξιδεύει εκεί που δεν μπορώ να πάω αλλοιώς. Η απομυθοποίηση του καλλιτέχνη είναι αυτόματα και η καταστροφή του έργου του. Ακόμα κι αν έχει από την φύση του μια έπαρση, δεν θέλω να το ξέρω! Μου χαλάει όλη την ωραία γεύση.

Μήπως όμως η αιτία του κακού είναι ότι η δόξα μας τρελαίνει; Τι σημαίνει «ηθοποιός σημαίνει φως» για παράδειγμα; Όλοι οι άλλοι είμαστε τυφλοί; Με εκνευρίζει αυτή η έπαρση η οποία δυστυχώς προβάλλεται και από άξιους ανθρώπους που βρίσκονται από την άλλη μεριά της όχθης και πολεμάνε (;) την κακογουστιά και την προχειρότητα. Κρίμα...

Δεν θυμάμαι ποιος είπε ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να σωπαίνει, συμφωνώ όμως απόλυτα. Σε απλά ελληνικά: κύριε καλλιτέχνα ... βγάλτε το σκασμό!

3 comments:

kelly alamanou said...

Ενδιαφέρουσα άποψη.. Αλλά αυτό τοαυτίζω τον καλλιτέχνη με το έργο του..τι να πω ..εγώ πάλι τα διαχωρίζω εντελώς,ένα πραγμα είναι αυτό που εισπράττω από ένα πόνημα και ένα άλλο ο ''δημιουργός'' του με τον οποίο μπορεί να μην έχω καμμία διάθεση να πιώ κρασί μαζί του πχ..
Οι φωτεινές στιγμές μιας προσωπικότητας,δεν την καθιστούν αυτόματα αποδεκτή στο συνολό της.
Και το αντίστροφο οι σκοτεινές της δεν τη καθιστούν απορριπτέ στο συνολό της,κατ'εμέ πάντα.

Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ said...

Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ. Δεν σημαίνει ότι επειδή αηδιάζω με αυτά που λέει δεν θα ακούσω τη μουσική του. Όμως το ότι έχει ένα θείο χάρισμα δεν του δίνει το ακαταλόγιστο.

kelly alamanou said...

οχι αλλά δεν έκανε και τίποτε είπε πράγματα που πιθανό να μην αρέσουν σε κάποιους ανθρώπους,με υφος πιθανότατα αντιπαθητικό..οκ μήπως είναι ο μόνος..
by the way εσένα θα σε ενδιέφερε να απαντήσεις στις ερωτήσεις που απαντήσαμε ολοι η σχεδόν;
Αν ναι.. ....περιμένω.